ფრანგულ გაზეთ „ლე ფიგაროში“ (Le Figaro) გამოქვეყნებულია სტატია სათაურით „უკრაინაში ნამდვილი ევროპული თავდაცვითი სტრატეგია არ არსებობს“, რომლის ავტორია გადამდგარი გენერალ-მაიორი ვინსენტ დეპორტი, სამხედრო სკოლის ყოფილი დირექტორი.
გთავაზობთ პუბლიკაციის შინაარსს:
„ავდეევკის დაცემის, ალექსი ნავალნის სიკვდილისა და აშშ-ის პრეზიდენტობის კანდიდატის დონალდ ტრამპის საშინელი ორატორობის შემდეგ ყველამ გაიგო, თუ რამდენად სერიოზული იქნება უკრაინასთან ომში რუსეთის გამარჯვების შედეგები: კრემლის გამარჯვებას შეუძლია ევროკავშირის გახლეჩვა გამოიწვიოს და შეიძლება პოლიტიკურად გაქრეს კიდეც. ამიტომაც, უეჭველია, ეს ომი ჩვენი ომიც არის და დონბასის ფრონტი – ეს ჩვენი თავისუფლების ფრონტს წარმოადგენს.
ახლა არ არის რუსეთ-უკრაინის ომის მიზეზების განსაზღვრის დრო, ამაზე მომავალში ისტორიკოსები იმსჯელებენ. მთავარი ისაა, რომ ჩვენ ახლა ვებრძვით არა რუსეთს, არამედ პოლიტიკურ პროექტს, რომელიც ჩვენი ისტორიის უარესი პერიოდისაკენ გვითრევს.
მთავარი პრობლემა იარაღის მიწოდებაში კი არ არის, არამედ იმაში, რომ ევროპას სტრატეგია და ერთიანი მიდგომები არ აქვს, რაც შენიღბულია ცრუ განცხადებებით საკუთარი თავის მართლების შესახებ და შეიარაღების ქაოსური მიწოდებით. ომი მკაფიო მიზნების გარეშე გადაიქცევა ისეთ ომად, რომელსაც დასასრული არ ექნება. უკრაინის ომიც სწორედ ასეთი ომის შთაბეჭდილებას ტოვებს.
ჩვენ არ ვიცით, თუ როგორი უსაფრთხოების ახალი არქტიტექტურა გვჭირდება – რუსეთთან ერთად თუ მის გარეშე? რა როლი ექნება უკრაინას? აუცილებელია ევროპელებმა გაარკვიონ ისიც, დათანხმდებიან თუ არა ისინი სამშვიდობო მოლაპარაკებაზე, რომლის გარეშეც ევროპაში უსაფრთხოების გარანტიები არ იქნება.
კიდევ ერთი პრობლემაა ერთიანობის დეფიციტი. ჩვენ უნდა დავადასტუროთ, რომ ერთიანი ძალებით გამოვდივართ რუსეთის აგრესიის წინააღმდეგ. ისტორია ცხადჰყოფს, რომ იმპერიები მხოლოდ ძალის წინაშე ჩერდებიან. ეს ომი რადიკალურია, შესაბამისად, ჩვენ რადიკალური ზომები უნდა მივიღოთ. აუცილებელია საკუთარი თავდაცვისუნარიანობის განმტკიცება. საფრანგეთი უკვე ზრუნავს იმაზე, რომ სამხედრო ხარჯები ქვეყნის მთლიანი შიდა პროდუქტის მოცულობის 3%-ს შეესაბამებოდეს. ბუნებრივია, ნატოსა და ევროკავშირის წევრი ქვეყნები თუ ძლიერები იქნებიან, მათ მეტი შესაძლებლობა ექნება უკრაინას დაეხმარნონ.
მაგრამ ყველაფერს აზრი ეკარგება, თუ უკრაინა თვითონ არ იქნება მობილიზებული. ჩვენ კიევს მკაცრად უნდა ვუთხრათ, რომ ყველაფერი გააკეთოს გამარჯვებისათვის, თორემ ევროპის ძალისხმევას მოსალოდნელ ეფექტი არ ექნება. და თუ ეს ომი ევროპულია, თუ ბედის სასწორზე ჩვენი არსებობაა დადებული, მაშინ ჩვენ უკრაინა უნდა ვაიძულოთ, რომ მობილიზდეს, თუნდაც მისთვის ხელების გადაგრეხვაც დაგვჭირდეს.